Persbericht Kunnen we windmolenparken op zee nog duurzamer maken? Nieuw onderzoeksproject bekijkt hoe chemische emissies kunnen verminderen.
Windmolenparken op zee brengen tal van voordelen met zich mee, maar er is nog weinig geweten over hun potentiële chemische verontreiniging die veroorzaakt wordt door opgeloste stoffen of losgekomen deeltjes uit o.m. de verflaag of corrosiebescherming. Komen er chemische stoffen vrij uit windmolenparken op zee en wat is hun effect op het mariene ecosysteem en op aquacultuuractiviteiten? Wetenschappers van 11 Europese instituten, waaronder het Vlaams Instituut voor Landbouw, Visserij en Voedingsonderzoek (ILVO), Provinciale Ontwikkelingsmaatschappij West-Vlaanderen, Universiteit Antwerpen en het Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen zullen de komende 4 jaar potentiële chemische emissies in en rond windmolenparken bestuderen en mogelijke risico’s en oplossingen in kaart brengen in het nieuwe Interreg Noordzee-project Anemoi.
Windmolenparken lenen zich uitstekend voor meervoudig ruimtegebruik op zee en hebben verschillende voordelen. Ze produceren hernieuwbare energie maar bieden ook mogelijkheden voor aquacultuur en, door het verbod op actieve visserij, ook voor natuurbescherming. Met de komst van het nieuwe Prinses Elisabethpark breidt het aantal windmolens in het Belgisch deel van de Noordzee de komende jaren nog uit (+3,5 gigawatt). In de andere territoriale wateren van de Noordzee is dat niet anders: tegen 2050 willen de regeringsleiders de productie van windenergie opdrijven van 30 tot 300 gigawatt.
Verschillende bronnen
In het Anemoi-project, genoemd naar de Griekse windgoden, zal de impact van chemische emissies op het ecosysteem in kaart worden gebracht. Windturbines bevatten beschermingssystemen tegen corrosie waardoor metalen zoals aluminium of zink in zee kunnen uitlogen. De verflaag op de turbines kan dan weer organische verbindingen in het water brengen, maar ook barsten en afschilferen van turbinebladen kan leiden tot het vrijkomen van plastic deeltjes in zee.
Staalnames en simulaties
Anemoi zal de emissies, concentratie en verspreiding van bekende en onbekende chemische verbindingen in het water en sediment van windmolenparken bepalen aan de hand van staalnames op zee en labo-experimenten. Het effect van deze chemische verbindingen op het mariene leven en op aquacultuurproducten zal bepaald worden op basis van ecotoxicologische studies en risicobeoordelingen. Ook het effect op de voedselpiramide wordt in kaart gebracht, zowel voor individuele chemische stoffen als mengsels van stoffen.
Sector- en beleidsadvies
Zowel de offshore wind sector als beleidsmakers zijn nauw bij het project betrokken. Momenteel zijn er op nationaal en Europees niveau verschillende regelgevingen van kracht om chemische verontreiniging in windmolenparken tegen te gaan. Op basis van de uitkomst van het Anemoi-project zal een uniforme regelgevend kader voor het Noordzeegebied worden vooropgesteld. Tot slot zal Anemoi milieuvriendelijke alternatieven, oplossingen en optimalisaties voor de windmolenparken naar voren schuiven, zodat de productie van windenergie op zee op een duurzame manier kan blijven groeien.
Eerste bijeenkomst 30 en 31 mei in Hamburg
Een eerste evenement voor de sector en beleidsmakers vond plaats op 30 en 31 mei 2023 in Hamburg (Duitsland). Daar werd kennis uitgewisseld over de effecten en risico's van chemische emissies van windmolenparken en al enkele mogelijke oplossingen besproken om de duurzaamheid van offshore windenergie verder te vergroten.
Over het project
Het Anemoi Project loopt van 2023 tot 2027 en wordt gefinancierd door Interreg Noordzee. De provincie West-Vlaanderen en VLAIO cofinancieren. Meer info: www.interregnorthsea.eu/anemoi
