Persbericht VIB-veldproef met maïs test droogtetolerantie in de praktijk
De opwarming van de aarde laat zich ook in België overduidelijk voelen. 2018 was uitzonderlijk warm en droog en ook de zomer van 2019 brak heel wat weerrecords, met temperaturen boven de 40 graden en een oplopend neerslagtekort. Volgens het KMI staat 2020 nu al op de lijst van jaren met langdurige droogte, en we zijn nog maar aan het begin van het groeiseizoen. België valt in de categorie van landen met ‘hoge waterschaarste’ en daarmee behoren we tot de droogste regio's van Europa.
Droogte zorgt voor transitie
Deze extreme condities hebben ervoor gezorgd dat de voorbije jaren erkend werden als landbouwramp waardoor landbouwsubsidies vrijkwamen als financieel opvangnet voor de landbouwbedrijven die hun opbrengst zien kelderen door de droogte. Deze economische gevolgen, samen met de groeiende vraag naar lokale, duurzame agrarische producten, vragen om aanpassingen. De noodzakelijke transitie naar een klimaat-aangepaste landbouw omvat, naast het toepassen van nieuwe technieken en een beter beheer van de bodem, ook de teelt van robuuste, meer droogtebestendige gewassen.
Van serre- tot veldproef
De maïsvariëteiten die nu in het veld zullen worden uitgetest gaven veelbelovende resultaten in de serre. De planten maken grotere hoeveelheden van een groeiregulerend eiwit aan. Ze groeien beter in normale omstandigheden en geven een opmerkelijke opbrengstverhoging bij droogte, althans in een serre. Met deze veldproef willen de onderzoekers nagaan of deze positieve effecten ook behouden blijven onder normale teeltomstandigheden. De veldproef wordt uitgevoerd in samenwerking met het ILVO dat jarenlange ervaring heeft met landbouwkundig veldonderzoek.
Genome editing als oplossing
De maïs in de nu opgestarte driejarige veldproef is nog gebaseerd op intussen ‘klassieke’ gentechnologie. De toelating voor de proef werd verleend door de federale ministers van Volksgezondheid, Landbouw en Leefmilieu, op basis van een gunstig advies van de Adviesraad voor Bioveiligheid. De onderzoekers zijn ondertussen naarstig op zoek naar mogelijkheden om de vereiste verhoogde niveaus van de groeiregulator ook te verkrijgen door ‘genome editing’. Genome editing – of genoombewerking – is een nieuwe veredelingsmethode die toelaat om zeer gericht en veel sneller dan de klassieke veredelingsmethoden, genen aan te passen. Deze nieuwe veredelingsmethode is een belangrijke sleutel in de aanpak van landbouwkundige problemen die door middel van het verbeteren van gewassen kunnen worden verholpen.
Het onderzoek wordt utitgevoerd onder leiding van Dr Hilde Nelissen en Prof Dirk Inzé.
